ADSIZ KAHRAMANLAR

hangi handa uyudumsa göcük altında kaldı uykularım

delik deşik yamalı yorganımı çektim üzerime

bir yabancı gibi her sokakta kendimle karşılaştım

arkamdan seslenen ölümcül  sevdam can çekişti

tepeden tırnağa  kumdan ibaret gövdem

nereye gitsem oradan eser ecelim rüzgar

neresinden keserseniz kesin gırtlağımı

duymaz feryatlarımı adsız kahramanlar

benim için çalan çanlar evreni inletti

görmedi kimse  cenazemi, susmadı çanların sesi

kibritçi kız da öldü soğuk bir kış gecesi

adsız kahramanların ağıtları yetim kaldı

BEDRİYE KORKANKORKMAZ
bedriyekorkankorkmaz@gmail.com