BİR ZAMANLAR HAMLET

CEM DENİZ TATO
cemdeniztato@gmail.com

Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu.

Düşüncemizin katlanması mı güzel zalim kaderin yumruklarına, oklarına

Yoksa diretip bela denizlerine karşı dur, yeter demesi mi?

Ölmek, uyumak sadece.

Düşünün ki yalnız uyumakla bitebilir,

Bütün acıları yüreğin,

Çektiği bütün kahırlar insanoğlunun.

Uyumak, ama düş görebilirsin uykuda, o kötü.

Gözlerini kapattığında bile uyuyamıyorsan, yapman gerekenleri düşünüyorsan gözlerini kapama!

En yakınından vurulmak mı kötü, aşkına kavuşamamak mı yoksa ihanet mi? Hangisine çözüm bulabilir insan uyuyarak,

Kimi öldürebilir insan en çok? Kendisini!

Yapamamanın yorgunluğuyla gün biterken yenisinin doğacağını düşünmek istemiyorum. Macbeth gibi uykuyu öldürmek istiyorum. Cümlelerin sihriyle, düşüncelerin ağırlığıyla yeni güne başladım. Bütün ihanetleri bir torbaya koydum ve yola koyuluyorum. Ormanda annemi görüyorum, ölmüş babamı da.. Ama birlikte değiller. Nasıl olabilir bu? Annem amcamla birlikteyken babamın ruhunun bile yüzüne bakamıyorum. Bana “öcümü al.” Diyor. Nasıl yapayım? Kendimle savaşım bitmemişken başkalarıyla savaşa giremem. Ama uyumak vardı, uyuyarak halledebilirim. Düş görürüm önce, yapmam gerekenleri görürüm. Sonra tekrar yola çıkarım. Bu kez bilinmeze değil hedeflerime yürürüm. Gözlerimi kapamadan uyumayı deniyorum.

Yapamadım… Aşkım gözümün önünde, Ophelia’m, güç kaynağım. Ben yanındayım diyor, gel saçlarımı okşa. Şimdi onun yanına gidiyorum. Birlikte hedefe, öç almaya gidiyoruz. Babamın ruhunun dediklerini bu kez yapacağım. Amcamdan öcümüzü alacağım. Yine ormandayım, Ophelia ile birlikte. Şimdi ayaklarım yere daha sağlam basıyor.

İşte babamın rahat yatmasını sağlayacak ilk hedef karşımda, amcam! Lanet olasına gözlerime öyle bakıyor ki, gel öldür de bitsin bu çile der gibi. Yapıyorum. Amcamı öldürdüm, Ophelia yanımda, canım Ophelia… Teşekkürler!

Babamın da teşekkürüyle eve dönüyoruz. Ya annem? Ona olan kızgınlığım nasıl geçecek? İnsan annesine ne diyebilir ki… Tekrar uyumayı denemeliyim. Rüyalarda buluşuruz belki geleceğimle. Gelecekteki benle konuşmam gerek. Bana söyleyeceği, öğrendiği neler vardır şimdi… Ama uyuyamıyorum! Gözlerim kan çanağı, kalbim yerinden çıkacak sanki. Ellerime bakıyorum, bana vursunlar da kahrımdan kendimi öldüreyim diye ama ellerim cevap vermiyor. Devam et diyor, belki bir gün uyuyabilirsin. Uyumadığım gecenin sabahına uyanıyorum yine. Sevgim bitmek bilmez, intikam duygum beni kamçılar, annem gözlerimin içine bakar. Ne yapmalı? Uyumalı. Uyuması gerek insan denen varlığın. Yanımda kal Ophelia, beraber uyuyalım.