İNSANDAN İNSANA

RUHİ TUERKYILMAZ
tuerkyilmazruhi@gmail.com

Söz ağızdan ağıza büyüyordu,
Hüzün insandan insana

Derindi göze batan gecelerin uykusu
Olmadığımız yere seriliyorduk
Sesimiz kesik kol gibiydi, ulaşmadı uzaklara
Buradan başlıyordu yenilginin özeti
Bayrak direğine çekiyoruz kanımızı

Güvensizdi zamanın fotoğrafı
Varlığını topa tutmuş geri tepmeli elin
Oryantaldi becerisi,
Dört köşe tarihine, hünerini yazıyordu kendince
Kara sinekler kirletmiş haritayı
Aklın kirini kimse silmiyor usta

Sıçrıyordu çağın ardına düşmek için,
Sabahki suçun, akşam köründeki inkârı
At gibi kişniyordu kapımızda rüzgâr
Yoksulun ihtiyacı mıydı ölüm?
Kayıp arayanların, evlat düşüyordu payına

Uzaklaşmak istiyorduk, bu çoğalan acıdan
İçini dışarı döküyor dudak yakan sorular
Ve parmak çocuklar soruyor
Bulaşık sularını kim kaynatıyor başımızda?
Kördüğümler nasıl çözülür usta?
Sustu dev aynaları
Işığı uzun tellere bağlayarak gidiyoruz
Arayan bulur bizi diyor, bir bilge adam

Ve söz ağızdan ağıza büyüyordu,
Acı evlattan anaya